De liberalisatiegrens en de verhuurdersheffing

De verhuurdersheffing, wat is dat?

De verhuurdersheffing is een van de maatregelen die voortkomt uit het Woonakkoord in 2014, zie hiervoor de Wet maatregelen woningmarkt 2014 II. De verhuurdersheffing is een heffing die in rekening wordt gebracht bij de verhuurder van huurwoningen waarvan de huur lager is dan de grens voor de huurtoeslag (voor 2016 EUR 710,68), de zogeheten liberalisatiegrens. Dit betreffen de zogeheten sociale huurwoningen. De heffing geldt alleen voor verhuurders die in het bezit zijn van meer dan tien huurwoningen. In de kennisbank bij “wat zijn de kosten van de verhuurdersheffing” worden de kosten en de berekeningssystematiek nader toegelicht.

Wat zijn de regels voor geliberaliseerde huurcontracten?

Bij geliberaliseerde huurcontracten, ook wel de vrije sector genoemd, zijn het woningwaarderingsstelsel/punten systeem, de maximale huurprijzen en de huurtoeslag niet van toepassing. 123Vastgoedfinanciering heeft de belangrijkste regels bij geliberaliseerde huur op een rijtje gezet. Regels bij een huurverhoging van een geliberaliseerde (vrije sector) huurwoning:

• De verhuurder is niet gebonden aan de wettelijke maximale huurverhoging.
• Maximaal één keer in de twaalf maanden mag de huurprijs verhoogd worden.
• Een tussentijdse huurverhoging binnen de eerste twaalf maanden van het huurcontract is wel mogelijk na verbetering van de woning.
• Het is niet verplicht een huurverhoging binnen een bepaalde termijn aan te geven.
• Indien de huurder niet akkoord gaat met de huurverhoging kan de verhuurder de huurovereenkomst opzeggen.

• Het gebruik maken van de huurcommissie bij conflicten is uitgesloten. Conflicten lopen via de reguliere rechtsgang. De rechter kan alleen de huurovereenkomst beëindigen dan wel opnieuw bepalen.
• In de eerste zes maanden van het contract kan de huurder wel de huurcommissie vragen om een toetsing van de huurprijs. De maximale huurprijs wordt door de huurcommissie bepaald aan de hand van het woonwaarderingsstelsel/puntensysteem. Als de maximale huurprijs onder de liberalisatiegrens ligt (prijspeil 2016 EUR 710,68,-), is het huurcontract niet langer geliberaliseerd.

Mail mij direct de whitepaper

“Vastgoedfinanciering regelen in 3 stappen.” Download whitepaper!

Wat houdt de liberalisatiegrens in?

Het is de laatste jaren geregeld in het nieuws geweest: huurmarkt en liberalisering. De liberalisatiegrens is de grens waarboven woningen in de zogenoemde “vrije markt” vallen en een geliberaliseerd huurcontract hebben. In 2016 ligt de grens op EUR 710,68, wat ook de grens is om in aanmerking te komen voor huurtoeslag. Een huurprijs tot EUR 710,68 wordt ook wel een sociale huurwoning genoemd. Huurliberalisatie wil zeggen dat de verhuurder de nodige vrijheid heeft om de huurprijs vast te stellen. Er hoeft namelijk geen rekening gehouden te worden met maximale huurprijzen, het woningwaarderingsstelsel en maximale huurverhoging. De marktwerking functioneert “vrij”. Deze woningen behoren tot de vrije sector, in tegenstelling tot de woningen onder deze grens, die ook wel sociale huurwoningen worden genoemd. De huurprijs voor sociale woningen, zelfstandig en onzelfstandig, wordt bepaald aan de hand van het woningwaarderingsstelsel, ook wel puntensysteem genoemd. Indien de huur hoger is als de liberalisatiegrens (EUR 710,68) is er sprake van een geliberaliseerde huurprijs. Een huurcontract is geliberaliseerd als:

• De huur bij het afsluiten hoger ligt dan de liberalisatiegrens van dat moment. Let op, deze kan per jaar verschillen!
• De woonruimte een zelfstandige woning is. Er is nooit sprake van een huurliberalisatie bij kamers, woonwagens en woonwagenstandplaatsen.
• Er geen sprake is van een all-in huur. De kale huur en servicekosten moeten zijn opgesplitst.